Αντί καλωσορίσματος

το κείμενο:

Συνάδελφε πρωτοετή, 

καλώς ήλθες στην σχολή! Μακάρι η άφιξη σου στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, μετά το πέρας του αγώνα δρόμου των πανελληνίων τον οποίον και τερμάτισες επιτυχώς, ενός αγώνα με ατέλειωτες ώρες πάνω από βιβλία και σημειώσεις, να ήταν αυτή που περίμενες… Παρά τις, πραγματικά, ατελείωτες ώρες διαβάσματος, φροντιστηρίων και ιδιαίτερων μαθημάτων, σίγουρα θα έχεις αντιληφθεί πως η κατάσταση στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης των τελευταίων 5 χρόνων, δεν είναι και η καλύτερη ή –ακριβέστερα- δε θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Η ανεργία στους νέους αγγίζει το 60% και η εναλλακτική της είναι μαύρη δουλειά με ελαστικά ωράρια και σχέσεις εργασίας ενώ κάθε κοινωνική παροχή (παιδεία, υγεία κλπ) φαντάζει πλέον παρελθόν. Η κυβέρνηση χέρι χέρι με την Ευρωπαϊκή Ένωση απολύουν και πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις, ενώ μας οδηγούν στο αβέβαιο μέλλον της ανεργίας και της μετανάστευσης.

Με το που πατήσεις το πόδι σου στο Πολυτεχνείο, το πρώτο πράγμα που θα αντικρίσεις θα είναι το χώρο μέσα στη βρωμιά, τη γραμματεία να υπολειτουργεί (βλ. απολύσεις §1) και στη συνέχεια, θέλεις δε θέλεις, θα δεις τις φάτσες των «ανεξάρτητων» και «πέρα από κόμματα» κεφαλοκυνηγών της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, που θα σου πουλήσουν βοήθεια, μούρη, σημειώσεις και ποτά, έτσι ώστε μετά να μετατραπούν εύκολα και ως δια μαγείας στους «πρώτους» και «καλύτερους» φίλους σου. Σίγουρα θα σε βγάλουν στα ακριβότερα μαγαζιά, θα σε κεράσουνε τα καλύτερα ποτά, θα σου τάξουν ταίρι και βοήθεια σε όλες τις υποχρεώσεις σου, έτσι ώστε μετά να μπορούν εξασφαλίσουν μία ακόμη ψήφο στην κάλπη των εκλογών του συλλόγου, αλλά και την αποστασιοποίηση σου από όλες τις αλλαγές που συμβαίνουν στο πανεπιστήμιο και την κοινωνία. Είναι αυτοί που θα σου κράζουν τα «κομματόσκυλα» και τους άπλυτους αριστερούς που θέλουν «το χάος», ενώ παράλληλα θα προσπαθούν να διασφαλίσουν την ακεραιότητα της υλοποίησης των κυβερνητικών αποφάσεων, που όλα αυτά τα χρόνια στέλνουν το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο στον αγύριστο. 

Ίσως να συναντήσεις και την ΠΑΣΠ, την παράταξη του ΠΑΣΟΚ, σίγουρα πιο αποδυναμωμένη από το συνηθισμένο. Η ΠΑΣΠ, όλον τον προηγούμενο καιρό, ακλουθούσε την ίδια τακτική με την ΔΑΠ. Δηλαδή προσπαθούσε και αυτή να κερδίσει ψήφους με κεράσματα και σημειώσεις αφήνοντας στη άκρη το πολιτικό λόγο. Στις συνελεύσεις αναλωνόταν στην αντιπαράθεση με την ΔΑΠ, την οποία κατονόμαζε και δεξιά, θεωρώντας τον εαυτό της "αριστερή", αλλά στην ουσία κρατούσε την ίδια στάση με αυτήν όταν πρόεκυπτε ένα σοβαρό ζήτημα στο σύλλογο. Δηλαδή τη στάση είτε της αδιαφορίας και της ιδιωτείας, είτε της στήριξης των κυβερνητικών αποφάσεων. Ωστόσο η ΠΑΣΠ άρχισε να διαλύεται μαζί με το ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύοντας πως δεν ήταν τίποτα άλλο από το αδύναμο κομματικό παρακλάδι του αστικού μπλοκ μέσα στο πανεπιστήμιο.

Ίσως αυτό που περιμένεις να δεις στο ελληνικό πανεπιστήμιο να είναι μια χάλια εικόνα, καθώς μέσα σε αυτό θα «λιμνάζουν» αιώνιοι φοιτητές, θα υπάρχουν κόμματα και θα υπάρχουν παντού σκουπίδια. Είναι όμως αυτή η αλήθεια για το γεγονός ότι το πανεπιστήμιο υπολειτουργεί;

Μάλλον όχι…

Διαγραφές φοιτητών

Σίγουρα από τα πιο συζητημένα θέματα που ακούγονται στα δελτία των ειδήσεων είναι οι διαγραφές των «λιμναζόντων» και «αιώνιων» φοιτητών. Πολλά θα έχεις ακούσει γι’ αυτούς που αποκαλούνται από τον αστικό τύπο «τεμπέληδες», που κάνουν 20 χρόνια να τελειώσουν την σχολή και βαριούνται να ανοίξουν τα βιβλία, γι’ αυτό και πρέπει να πάρουν πόδι από τα πανεπιστήμια. Ωστόσο, έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν οι αιώνιοι επιβαρύνουν όντως το δημόσιο πανεπιστήμιο και τι ρόλο θα έρθει να παίξει η διαγραφή τους; Οι αιώνιοι, με την κατάργηση όλων των παροχών στην φοιτητική μέριμνα, δεν κοστίζουν τίποτα στο πανεπιστήμιο, εκτός από τα 0,03 ευρώ για την κόλλα τους στην εξεταστική και τα 3 kilo byte που κατοχυρώνουν στην μνήμη των υπολογιστών στις γραμματείες. Η κακιά λύσσα του υπουργείου και η επιθετικότητα με την οποία βγαίνει ενάντια στους αιώνιους φοιτητές, είναι αφενός η εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος φοίτησης στα ν+2 χρόνια, που δεν αφήνει έξω ούτε εσένα, ούτε τον διπλανό σου, αλλά ίσα – ίσα, η σειρά μας δεν αργεί να έρθει. Αφ’ ετέρου είναι και η δημιουργία ενός πανεπιστημίου για λίγους και εκλεκτούς, στο οποία πρόσβαση και δυνατότητα περάτωσης των σπουδών δεν θα έχουν όλοι καθώς και η νομιμοποίηση των απολύσεων σε διοικητικό προσωπικό και η περικοπή της χρηματοδότησης (λιγότεροι φοιτητές, λιγότερη ανάγκη σε προσωπικό και εργαζομένους). 

Αυτές οι διαγραφές, είναι κομμάτι ενός νόμου που – λογικά θα τον έχεις ακουστά – πέρασε το ’11, αλλά ακόμη δεν έχει εφαρμοστεί στην πληρότητα του: του νόμου Διαμαντοπούλου. Αυτά λοιπόν που δεν έχει υλοποιήσει αυτός ο νόμος, έρχεται τώρα να υλοποιήσει ο οργανισμός και οι εσωτερικοί κανονισμοί των ιδρυμάτων. 

Σπάσιμο του κύκλου πτυχίου στα 3+2 χρόνια (Bachelor και Master αντίστοιχα)

Κομμάτι των εσωτερικών κανονισμών, είναι και το σπάσιμο του κύκλου σπουδών σε 3+2 χρόνια, με τους δύο κύκλους να χωρίζονται από οικονομικά και εξεταστικά φίλτρα. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι θα παίρνουν πτυχίο στα 3 χρόνια και ένα κομμάτι φοιτητών, θα μπορεί να ολοκληρώσει τις σπουδές του στα 5 χρόνια. Η διάλυση του ενιαίου πτυχίου έρχεται να κατακερματίσει τα επαγγελματικά δικαιώματα, δημιουργώντας απόφοιτους πολλών ταχυτήτων και εξαναγκάζοντας τους σε μια διαδικασία διαρκούς ειδίκευσης και επανειδίκευσης, κατάρτισης και επανακατάρτισης, ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε εργοδότη και της αγοράς την δεδομένη στιγμή. Αυτό έρχεται σε πλήρη σύμπλευση με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε στην Βουλή –με οριακή πλειοψηφία – που μιλάει για άνοιγμα του επαγγέλματος και εξίσωση με πτυχία ιδιωτικών κολλεγίων και των ΤΕΙ. Η αντικατάσταση του ενιαίου πτυχίου από τα ECTS (τις πιστωτικές μονάδες) οδηγεί σε ένα αέναο κυνήγι των μονάδων αυτών, στην εμπέδωση του ατομικού δρόμου και της μεταξύ μας ανταγωνιστικότητας, ώστε τελικά να έχουμε περισσότερες μονάδες από τον διπλανό μας και συνεπώς καλύτερες προσδοκίες για επαγγελματική αποκατάσταση. 

Διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου

Η διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, η οποία επιτυγχάνεται με την κρατική υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων και την επιβολή διδάκτρων αρχικά στο δεύτερο κύκλο σπουδών, αποτελεί μια τομή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Με την κρατική υποχρηματοδότηση, οι πόροι που θα χρειάζεται το πανεπιστήμιο ώστε να λειτουργεί, φαίνεται πως θα αναζητηθούν από το ιδιωτικό κεφάλαιο και τον ρόλο που θα έρθει να παίξει στις σχολές. Η εξάρτηση από το ιδιωτικό κεφάλαιο, σημαίνει μια σειρά πραγμάτων, όπως ότι η επιχείρηση, θα έχει πλέον λόγο στα προγράμματα σπουδών και την έρευνα, επεμβαίνοντας στο περιεχόμενο τους, σύμφωνα με τις δικές της ανάγκες. Μεταξύ άλλων, θα μπορεί να διαχειρίζεται τους εργαζομένους και τους χώρους του πανεπιστημίου, για δικό της κέρδος,

Το υπουργείο έρχεται να προσθέσει στο ήδη ασφυκτικό πλαίσιο σπουδών την επικείμενη κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και της φοιτητικής μέριμνας συνολικά μετακυλίοντας ένα κομμάτι του κόστους φοίτησης στους φοιτητές. 

Ξεχωριστό κομμάτι για το ΑΠΘ, είναι και η ιδιωτικοποίηση της φοιτητικής λέσχης. Η λέσχη, που χρόνια μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες φοιτητών για σίτιση, πλέον ιδιωτικοποιείται. Αναμένεται απο καιρό σε καιρό να πληρώνουμε αντίτιμο, αντί να τρώμε δωρεάν, ενώ ακόμη περιμένουμε να ανοίξει, παρόλο που εξεταστικές έχουν ξεκινήσει από αρχές Σεπτέμβρη. 

Ένα ακόμη ζήτημα είναι και αυτό των εστιών. Την στιγμή που δωμάτια στις εστίες δίνονται αντι πληρωμής σε φοιτητές απο προγράμματα Erasmus και υπάρχουν άλλα τόσα άδεια, οι φοιτητές που πρόκειται να ορκιστούν πιέζονται να παραδώσουν άμεσα τα δωμάτια τους και άλλοι δεν γίνονται δεκτοί. Τα κόστη ανεβαίνουν, οι μισθοί πέφτουν και ο Υπουργός, ο οποίος κλείνει εστίες, κατηγορεί τους συλλόγους φοιτητών που κάνουν καταλήψεις, οτι δήθεν υποχρεώνουν τους συμφοιτητές τους να πληρώνουν τζάμπα νοίκια.

Εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών-Τσάκισμα κάθε φοιτητικού δικαιώματος

Αν χαιρόσουν που ξεμπέρδεψες με το λούκι των πανελληνίων, μάλλον φαίνεται πως η χαρά δεν θα κρατήσει για πολύ. Το πλαίσιο φοίτησης γίνεται όλο και πιο ασφυκτικό, με αλυσίδες, υποχρεωτικές προόδους, παρακολουθήσεις και εργασίες να ορίζονται συνεχώς όλο και πιο εντατικά. Η νέα φοιτητική πραγματικότητα που θέλουν να μας επιβάλλουν, μας θέλει πειθήνια όργανα, με το κεφάλι πάνω από τα βιβλία και στα αμφιθέατρα, με τον φόβο της διαγραφής και των πειθαρχικών διώξεων να μας απειλεί όχι μόνο για τα ν+2 χρόνια και στις 3 φορές που έχουμε περιθώριο να κοπούμε σε ένα μάθημα, αλλά συνολικά για την στέρηση της ελευθερίας να αντιδρούμε, να αντιστεκόμαστε, να αγωνιζόμαστε, να ασχολούμαστε με τα προβλήματα του φοιτητή εντός και εκτός πανεπιστημίου. Η απειλή αναίρεσης της φοιτητικής ιδιότητας, έρχονται να στερήσουν την δυνατότητα να δομούμε και να ιεραρχούμε τις σπουδές μας με τον τρόπο που εμείς επιθυμούμε, αλλά και να εξασφαλίσει την υποταγή μας ως φοιτητές αλλά και ως μελλοντικοί εργαζόμενοι.

Επιπλέον, με την όξυνση της εντατικοποίησης, τις τιμές να ανεβαίνουν και τους μισθούς των οικογενειών μας να πέφτουν, η ολοκλήρωση των σπουδών για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, βλέποντας μεγάλο κομμάτι των συμφοιτητών μας είτε να εργάζονται σαν τα σκυλιά για να μπορούν να τελειώσουν, είτε να γυρίζουν λόγω οικονομικής δυσκολίας στις πόλεις τους και το πτυχίο να γίνεται ουτοπία. 

Άσυλο και δημοκρατικές ελευθερίες στο περιθώριο 

Η καταπάτηση του ασύλου έρχεται και αυτή να προστεθεί στην ίδια λογική εμπέδωσης του Πανεπιστημίου, όχι ως χώρο ανοιχτό, χώρο κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης, αλλά ως χώρο στείρας παρακολουθησης μαθηματων. Το άσυλο, δεν αποτελεί δώρο, αλλά κατάκτηση, καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές στο παρελθόν που το Πανεπιστήμιο αποτέλεσε χώρο στέγασης φοιτητικών και εργατικών κινημάτων. Το άσυλο, είναι αναγκαίο να υπάρχει, καθώς σχετίζεται πρωτίστως με την ελεύθερη έκφραση και την διασφάλιση των διεκδικήσεων και των πρωτοβουλιών. Δεν νοείται να έρχονται ΜΑΤ ξημερώματα και να συλλαμβάνουν φοιτητές και απεργούς που αγωνίζονται για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο. Το πανεπιστήμιο, που μέχρι πριν κάποιο καιρό στέγαζε όχι μόνο μαθήματα και σχολές, αλλά και αγωνιζόμενους φοιτητές, γεμίζει πλέον με ναρκωτικά και αστυνομία. Η αστυνομία, με πρόφαση την καταστολή των ναρκωτικών, θα εισβάλει όποτε θέλει στο πανεπιστήμιο, ενώ η πραγματική αιτία είναι η καταστολή του φοιτητικού κινήματος και των αγώνων των εργαζομένων. Εμείς θεωρούμε, ότι το πρόβλημα του εμπορίου θανάτου των ναρκωτικών, το οποίο είναι πραγματικό και δεν μπορούμε να το παραγνωρίσουμε, δεν αντιμετωπίζεται από αυτούς που το έφεραν και το αναπαράγουν, αλλά από τους ίδιους τους φοιτητές και τους συλλόγους τους με τα μαζικά κινήματα ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής μας. 

Η κατάσταση στα πανεπιστήμια, δεν είναι ξέχωρη από το γενικότερο κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία. Κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ένωση, εξαπολύουν μια επίθεση απέναντι στον κόσμο της εργασίας, απέναντι σε δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων. Χαρακτηριστική είναι η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, οι απολύσεις, οι διαθεσιμότητες, η επισφάλεια και τα εργασιακά κάτεργα που έχουν εγκαθιδρυθεί παντού και περιλαμβάνουν μισθούς πείνας, μαύρη ανασφάλιστη εργασία και εργοδοτική τρομοκρατία. Ενώ το μέλλον το οποίο ορίζεται για την γενιά μας είναι το μέλλον της ανεργίας, της μετανάστευσης και της ανασφάλιστης εργασίας, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και ολόκληρη η αστική τάξη που μας καταπιέζει και μας εκμεταλλεύεται όλο και περισσότερο, αυξάνει τα κέρδη της. 

Ειδικά για εμάς τους μηχανικούς, καθόλου λαμπρό δεν είναι το μέλλον. Όταν βγούμε από την σχολή, θα αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα της ανεργίας, των γραφείων που κλείνουν, των εργαζομένων χωρίς συμβάσεις που πληρώνουν για όλη τους τη ζωή τα χρέη στο ΤΣΜΕΔΕ (το ασφαλιστικό ταμείο των μηχανικών), των εργαζομένων με μπλοκάκι χωρίς δικαιώματα. Και κάπου εκεί, καταλαβαίνει κανείς ότι ο υπερμηχανικός που φανταζόταν πως θα βγει από τη σχολή, δεν υφίσταται.

Προκειμένου η κυβέρνηση και το επιτελείο της να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, προσπάθησαν να φιμώσουν και να καταστείλουν κάθε φωνή αντίστασης και ανυπακοής. Είτε στο δρόμο, με τα ΜΑΤ να πνίγουν τις διαδηλώσεις στα χημικά και στο ξύλο, είτε πριν καν αρχίσουν (βλέπε την χουντικής έμπνευσης επιστράτευση σε εκπαιδευτικούς και εργαζομένους στο ΜΕΤΡΟ, την κήρυξη των απεργιών ως παράνομες και την δίωξη των αγωνιστών). Τα ΜΜΕ, με την προβολή του κάθε κυβερνητικού στελέχους, συνέβαλε στην συκοφάντηση και την στοχοποίηση των αγώνων. Παρά την σκληρή προσπάθεια του κράτους, πολλοί αγώνες ξέσπασαν. Ήταν οι Σκουριές που αντιστάθηκαν και αντιστέκονται έμπρακτα στην εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός», η οποία για την τσέπη του Μπόμπολα, ετοίμαζε την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής. Ήταν και είναι οι εργαζόμενοι της Coca Cola που απέναντι στο κλείσιμο της και την μεταφορά του εργοστασίου στην Βουλγαρία, για να σωθούν τα κέρδη των βιομηχάνων, σήκωσαν κεφάλι και προχώρησαν σε απεργία. Ήταν οι αντιφασιστικές διαδηλώσεις για τον Παύλο Φύσσα, βάζοντας έντονο αντικυβερνητικό στίγμα. Ήταν οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που ενάντια στην διαθεσιμότητα και τις απολύσεις προχώρησαν σε πολύμηνη απεργία και σε μαζικές καταλήψεις πλάι-πλάι με τους φοιτητικούς συλλόγους. 

Σε αυτούς τους δρόμους χρειάζεται να ξαναβαδίσουμε, με όπλα μας τους συλλόγους μας και τις γενικές μας συνελεύσεις!

Τι είναι σύλλογος;

Με την εγγραφή σου στη σχολή γίνεσαι μέλος του συλλόγου φοιτητών Πολιτικών Μηχανικών. Αυτό σου δίνει δικαίωμα συμμετοχής σε όλες τις διαδικασίες του συλλόγου στις οποίες μπορείς να εκφράζεις ελεύθερα την άποψή σου. Ο σύλλογος είναι ένα συνδικαλιστικό όργανο το οποίο πρέπει να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των φοιτητών από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο.

Τι είναι Γενική Συνέλευση;

Πρόκειται για το ανώτερο όργανο του συλλόγου που έχει αποφασιστικό χαρακτήρα και οι αποφάσεις της δεν μπορούν να αναιρεθούν από κανένα άλλο όργανο. Είναι αμεσοδημοκρατική διαδικασία, στην οποία μπορεί να μιλήσει το κάθε μέλος του συλλόγου. Στο τέλος της κατατίθενται πλαίσια προς ψήφιση (τόσο από παρατάξεις και σχήματα όσο και από ανένταχτους φοιτητές). Το πλαίσιο το οποίο υπερψηφίζεται αποτελεί την απόφαση του συλλόγου.

Προκειμένου να υλοποιηθεί η απόφαση γίνονται ανοιχτές συντονιστικές επιτροπές μετά τη συνέλευση-στην οποία είναι υπόλογες-όπου συζητιέται η δράση του συλλόγου πάνω στην απόφαση που πάρθηκε. Σε περιόδους όπου το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε έξαρση, γίνονται Συντονιστικά Γενικών Συνελεύσεων στα οποία οι σύλλογοι που έχουν πάρει αποφάσεις που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση οργανώνουν τις δράσεις τους.

Επειδή τα θέματα για τα οποία γίνονται Γενικές Συνελεύσεις είναι θέματα που αφορούν όλους μας, πρέπει να συμμετέχουμε τόσο στη διαδικασία λήψης της απόφασης όσο και στην υλοποίηση αυτής. Κόντρα στη λογική της ανάθεσης πρέπει ο καθένας που ψηφίζει ένα πλαίσιο να συμμετέχει στις δράσεις τις οποίες έχει ψηφίσει κάνοντάς το δική του υπόθεση.

Τι είναι Διοικητικό Συμβούλιο;

Το ΔΣ αποτελείται από 11 έδρες οι οποίες μοιράζονται στους πολιτικοσυνδικαλιστικούς σχηματισμούς (σχήματα, παρατάξεις) βάσει του εκλογικού αποτελέσματος. Είναι αρμόδιο να συγκαλεί Γενικές Συνελεύσεις και, από τη μεριά μας, πρέπει να έχει χαρακτήρα λήψης άμεσων αποφάσεων εκ μέρους του συλλόγου σε εξαιρετικά κρίσιμες καταστάσεις όπου δεν είναι εφικτό να γίνει Γενική Συνέλευση.

Για μας το ΔΣ πρέπει να είναι μια διαδικασία ανοιχτή για όλους, όπου κάθε φοιτητής μπορεί να παρεμβαίνει και να ελέγχει τις αποφάσεις του.

Ποιοι είμαστε; Τι είναι η Αντιδομή – Ε.Α.Α.Κ.;

Η Αντιδομή ΕΑΑΚ είναι ένα ανεξάρτητο σχήμα της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς, της αριστεράς που δίνει αγώνες στο σήμερα, που δεν συμβιβάζεται, που εναντιώνεται στις διαχειριστικές λογικές, που ακολουθεί ριζοσπαστικές πρακτικές, και παρεμβαίνει στο σύλλογο των Πολιτικών Μηχανικών. Στο σχήμα, συζητάμε, αποφασίζουμε από τα κάτω, συνθέτουμε με τον καθένα να έχει δικαίωμα λόγου και αμφισβήτησης. Προσπαθούμε να συμβάλλουμε στην προώθηση των συλλογικών διαδικασιών και στην πολιτικοποίηση του συλλόγου, έχοντας σαν κυρίαρχη βάση τα συμφέροντα, τις ανάγκες και τα δικαιώματα των φοιτητών μέσα στην σχολή, καθώς και ευρύτερα της κοινωνίας βάζοντας σαφή σύνδεση εργασιακής προοπτικής. Απο τα μικρότερα προβλήματα, μέχρι την ανάδειξη των κεντρικών πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης και την οργάνωση της αντίστασης απο μεριά των φοιτητών, πιστεύουμε πως ένας δρόμος υπάρχει: ο δρόμος της συλλογικής διεκδίκησης, μακριά απο λογικές απόθεσης των ευθυνών και των αποφάσεων σε σωτήρες, αποσπασματικών ενεργειών και συνδιαλλαγής. Επιλέγουμε μαζί με υπόλοιπα αριστερά σχήματα της ίδιας αριστεράς να συμμετέχουμε στην Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (ΕΑΑΚ) προσπαθώντας να διευρύνουμε το ρεύμα αριστερής αμφισβήτησης μέσα στα πανεπιστήμια, δίνοντας την μάχη για την συγκρότηση μιας ενωτικής μόνιμης παρέμβασης που θα συμβάλλει κυρίαρχα στην συγκρότηση μαζικού πανελλαδικού ριζοσπαστικού κινήματος νεολαίας στο πλευρό των αγωνιζόμενων εργαζομένων, που δεν θα αποβλέπει αποκλειστικά στην αυτοεπιβεβαίωση της και την αυτόκεντρη άναπτυξη της, δεν θα λειτουργεί ως παράταξη και εκφραστής μιας συγκεκριμένης κομματικής γραμμής, που δεν θα αποτελεί τον αυτόκλητο σωτήρα που κατέχει το αλάθητο, αλλα θα δίνει καθημερινά την μάχη για την προώθηση μιας ριζοσπαστικής αντίληψης, μιας αντίληψης κριτικής και αναζήτησης. Για την υπεράσπιση αυτών των σκοπών, εμμένουμε στην ανάγκη ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης.