τρικάκι για συνέλευση, αξιολόγηση

Κάλεσμα αγώνα από το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων

Καταγγελία σε ΔΑΠ και ΠΑΣΠ

            Στην συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου (ΔΣ) του συλλόγου φοιτητών Πολιτικών Μηχανικών (ΣΦΠΜ), την περασμένη Τετάρτη στις 9/10, ξεδιπλώθηκε για ακόμη μια φορά ο πραγματικός ρόλος των καθεστωτικών παρατάξεων της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ. Με απόφαση που στηρίχτηκε εν τέλει και από τους δύο, πέρασε το ψήφισμα της ΔΑΠ για συνέλευση την Τετάρτη, στις 16/10. Παρακάτω παρατίθεται τμήμα από τα πρακτικά.

            Γνωρίζουμε ήδη πως οι δύο αυτές παρατάξεις, ανέκαθεν όπως και τώρα, δεν ενδιαφέρονται ή ακόμα και σαμποτάρουν τις συλλογικές διαδικασίες, διότι δεν επιθυμούν οι φοιτητές να είναι αυτοί που θα αποφασίζουν και θα καθορίζουν τις θέσεις των συλλόγων τους, αλλα σπεύδουν να δρούν αντιπροσωπευτικά, έτσι ώστε οι κυβερνητικές αποφάσεις να περνάν ανεμπόδιστες. Θέλουν να παρουσιάζονται ως αυτόκλητοι σωτήρες, ικανοί να «φροντίσουν» για τα φοιτητικά συμφέροντα. Ο λόγος που η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ επιθυμούν συνελεύσεις είναι καθαρά ψηφοθηρικός, για να κερδίσουν εντυπώσεις, να πείσουν τον κόσμο για τα «κατορθώματά» τους και για να καρπωθούν ένα καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα. Ουδεμία σχέση δεν έχει η επιθυμία  της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ για συνέλευση, με την αμεσοδημοκρατική λήψη αποφάσεων και την αναγκαιότητα του συλλόγου να λαμβάνει ο ίδιος αποφάσεις σε σχέση με την κρισιμότητα της συγκυρίας.

Ένας αγώνας που πρέπει να δοθεί, μια ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί!

            Η δικομματική κυβέρνηση των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, υπο τις επιταγές  της ΕΕ και του ΔΝΤ, και με την πρόφαση της κρίσης στοχεύει στη συντριβή του κόσμου της εργασίας οδηγώντας μεγάλο μέρος λαού και νεολαίας στη φτώχεια, την εξαθλίωση και στο αβέβαιο μέλλον της ανεργίας και της μετανάστευσης. Τα τελευταία χρόνια εξαπολύει μια πρωτοφανή επίθεση στα κεκτημένα δικαιώματα του λαού στην εργασία, την υγεία, την παιδεία και εν τέλει στην ίδια του την ελευθερία. Τώρα, έρχεται να συμπληρώσει την επίθεση αυτή με μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, που αφορά συγχωνεύσεις και καταργήσεις πανεπιστημιακών τμημάτων και σχολείων, τόσο προς φοιτητές και μαθητές οδηγώντας τους σε ένα μέλλον ανεργίας ή ελαστικών σχέσεων εργασίας με άθλιες συνθήκες, όσο προς διοικητικούς υπαλλήλους και εκπαιδευτικούς με απολύσεις, διαθεσιμότητα και κινητικότητά τους. Συγκεκριμένα, στον χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχουμε 2.500 μόνιμους εκπαιδευτικούς σε διαθεσιμότητα, 10.000 αναπληρωτές εκτός σχολείου και 0 διορισμούς ενώ στο χώρο των ΑΕΙ και ΤΕΙ, ανακοινώθηκαν οι διαθεσιμότητες των 4.000 διοικητικών υπαλλήλων. Η απάντηση των κλάδων ήταν μαζική και άμεση: οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε μια σειρά απεργιακών κινητοποιήσεων  διεκδικώντας το δικαίωμά τους στη μόνιμη εργασία. Μάλιστα, σε ιδρύματα όπως το ΕΜΠ και το ΕΚΠΑ, με την στήριξη φοιτητικών συλλόγων κάνουν κατάληψη και κλείνουν τις σχολές. Στο ΑΠΘ, οι διοικητικοί υπάλληλοι αποφάσισαν δύο επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις, δηλώνοντας ότι το αίτημά τους για «καμία διαθεσιμότητα, καμία απόλυση» είναι δίκαιο και ότι «ο αγώνας θα είναι ανυποχώρητος». Ωστόσο, στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ, με πρωτοβουλία του κοσμήτορα, οι γραμματείες παραμένουν ανοιχτές και οι εγγραφές γίνονται κανονικά. Πρόκειται ουσιαστικά για μια υπονόμευση του δίκαιου αγώνα τους που έρχεται σε ξεκάθαρη αντιπαράθεση τόσο με τα δικά τους συμφέροντα όσο και με τα δικά μας.

Η πολιτική αυτή κατεύθυνση, ιδιαίτερα τώρα με την απόλυση τόσων εργαζομένων, αποκρυσταλλώνεται στα πανεπιστήμια με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, βασικές αιχμές της οποίας είναι:

-Διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου

Η διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου η οποία επιτυγχάνεται με την κρατική υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων και την επιβολή διδάκτρων αρχικά στο δεύτερο κύκλο σπουδών, μια τομή στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το υπουργείο έρχεται να προσθέσει στο ήδη ασφυκτικό πλαίσιο σπουδών την επικείμενη κατάργηση των δωρεάν συγγραμάτων και της φοιτητικής μέριμνας συνολικά μετακυλίοντας ένα κομμάτι του κόστους φοίτησης στους φοιτητές.

46 χρόνια μετά, ο θρύλος είναι ακόμα ζωντανός...

ΕΜΠ : Ακουμπάμε στον διπλανό μας

Σάββατο 05/10: Συναυλία για μια εξόρυξη που δε θα γίνει ποτέ

Τραγουδάμε
ενάντια στη λεηλασία της φύσης
ενάντια στην ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων
ενάντια στις “επενδύσεις” με κάθε κόστος

Τραγουδάμε
για την απελευθέρωση των άδικα προφυλακισμένων συναγωνιστών μας
για το δικαίωμα στη ζωή και για ένα καλύτερο μέλλον

Τραγουδάμε για μια εξόρυξη που δε θα γίνει ποτέ

Σάββατο 5 Οκτωβρίου, 19:00
πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά

Συμμετέχουν:
Αλκίνοος Ιωαννίδης, Μελίνα Κανά, Σωκράτης Μάλαμας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Χαϊνηδες, Παύλος Παυλίδης και  B-Movies

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΙΚΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης

ενάντια στα μεταλλεία χρυσού